بررسی اثر زاویه برخورد موج به موج شکن مستغرق بر روی تغییرات خط ساحلی

وجود بیش از 5300 کیلومتر مرز ساحلی در کرانه های جنوبی و شمالی کشور از یک سو و رشد چشمگیر طرح های صنعتی، تجاری و گردشگری در این مناطق از سوی دیگر، لزوم توجه ویژه به طرح های حفاظت و توسعه سواحل را روشن می سازد. حفاظت از سواحل در برابر فرسایش، همواره یکی از مسائل مهم و پیش روی مهندسان سواحل بوده است. این پدیده در شهرهای ساحلی مجاور دریاهای بزرگ و همچنین در محدوده بنادر دارای اهمیت بسیاری است. در انتخاب روش های متفاوت حفاظت از سواحل، شدت و جهت فرسایش عامل تعیین کننده است. به طوریکه درشرایطی که فرسایش ساحل عمدتاً در جهت عمود برساحل است آن دسته از روش های سازه ای که در آنها از سازه های موازی ساحل استفاده می شود (موج شکن ها)، نسبت به روش های حفاظت نرم کارایی بیشتری خواهند داشت و در حفاظت از ساحل مفیدتر خواهند بود. موج شکن های مستغرق که به نحو مناسبی طراحی شده باشند این امکان را می دهند تا جریان موازی ساحل بطور پیوسته در پشت موج شکن برقرار باشد، که این خود موجب کاهش اثرات مخرب فرسایش در ساحل می گردد. در این تحقیق، اثر زاویه برخورد موج به موج شکن بر روی تغییرات خط ساحلی با استفاده از مدل سازی عددی بر اساس نتایج آزمایشگاهی ranasinghe & sato بررسی شده است. بدین منظور پس از ایجاد شبکه در محیط نرم افزار delft-3d،اعتبار مدل بررسی گردید. سپس نتایج عمق آب پشت موج شکن، برای زاویه های مختلف تابش حاصل گردید. بررسی نتایج حاصله، این نکته را مشخص می سازد که با زاویه گرفتن راستای برخورد موج برخوردی به موج شکن مستغرق، نسبت به خط عمود بر راستای امتداد ساحل، فرسایش خط ساحلی در سمتی که موج به ساحل نزدیک می شود شروع می گردد و با افزایش زاویه موج، مقدار این فرسایش بیشتر می شود به گونه ای که برای زاویه های بیشتر از 50 درجه تقریباً موج شکن مستغرق بر روی ساحل در سمتی که موج از آن سو به موج شکن می رسد تاثیری ندارد.